هی یادش بخیر !

قرص ِ  نانی توی گندم زار ؛ هی یادش بخیر !

پا برهنه  در دل ِ   نیزار  ؛  هی یادش بخیر !

تا پدر آید  به  منزل ،  بر درخت ِ   گردوکان

شاد  و شنگل تا  دم ِ دیدار ،  هی یادش بخیر!

وقت ِ  بازی  توی کوچه ،  تا  معلم می رسید

می پریدم  از  سر ِ  دیوار ؛ هی یادش بخیر !

” بی کلاه بیرون نرو سرد است؛ بچه با  توام “

مادر ِ  بیچاره  با اصرار ؛  هی یادش بخیر !

همکلاسیها   کنار  و  بازی ِ  “  الّک دو لک  “

زیر ِ رعد و تندر و رگبار ؛ هی یادش بخیر !

زیر ِ باران خیس ، اما شاد و خرّم در فرار !

جان ِ  تو  انگار نه  انگار ؛ هی یادش بخیر !

کاسه ِ  آشی  نصیبم  بود   ،   گاهی   با  تشَر

تا ز ِ  سرما می شدم بیمار ؛ هی یادش بخیر !

یک  پتو بر سر به وقت ِ خواب ، از ترس ِ پدر

چشمها  بسته  ولی  بیدار  ؛   هی یادش بخیر !

آرزو  دارم   بگیرد   باز   ،    این    پیراهنم

بوی باران ، عطر ِ شالیزار ؛ هی یادش بخیر !

سینه ها سرشار از لطف و صفا ، بی غلّ و غش

قلبها   بیگانه   با   زنگار ؛  هی  یادش بخیر !

پرسشی   هم   میزند   گاهی   تلنگر   بر   سرم

” کودکیها کی شوَد تکرار ؟! “  ؛ هی یادش بخیر!

مازیار نظری

سایت شاعر : http://mazyarnazari.com