بـــاور نـکـن امــــا ...
اولـــیـــن بــار کـــه مـــی خــواسـتـــم
بـــگــویــم دوســتــت دارم
ســه روز روزه گـــرفــتـــم! . . .
حـــالا حــســـابـــش را بکـن
عـشـــق تــو زنــدگــی ام را
کــــرد مـــاه رمــضـــان!
عیــــب نـــدارد ...
مـــی خـــواهــی بـــروی بـــ ـ ــ ـ ــرو
پــــــایــــــان هـــر رمــضــــانـــی
عیـ ــ ـــ ــ ــد فــــطـــری اســـت عـــزیـــزم! ...
کســـی را دارمـــ ...
کــــه آنقــــدر برایــــم "کســـی" هســت کــه
نگاهــــم دنبـــال کســـی نیســـت...
حتــّــی اگــر کنــــارم نباشــــد !!!
ایـــن را بـارهــا فریـــاد خواهـــم زد کـــه :
کســـی بـــه چشمانـــم نمـی آیـــد " هـــرگــــز"
آهستـــــــــه بیـــــــــا !!
چیزی هــم ننویـــس
نظـــر هــــم نگـــذار
همان که بخوانی بــــس است
من به "بــی محلــی آدمهـــا" عـــادت دارم ...
اینجــــــا مَـــــــن مینــویسَـــــــم
خُـــــــــودم را
لحظـــــــه هایـــــــم را
عصبانیتـــــم را
دِلتَنگـــــی هایــــــَم را
غُــــرغُــــر هایَــــم را
گِـلِـــــه هایـــی کـــه هیــــچ گــــاه بــه زبـــان آورده نِمیشونــــد
وَ مُـــــدام نوشتــــــــه میشونــــد
چیــــزهایــــی کـــه روزی آزارَم میدادِه
خُــــــــودَم را ...تــــــــو را
او را ... همـــه را ...